Nie taki kij straszny jak go malują ... Jak oswoić chaturangę?

Nic nie wprowadza w lepszy nastrój jak kilka Powitań Słońca o poranku. Kiedy płynnie przechodzisz z jednej pozycji do drugiej, a ciało w pełni współgra z oddechem, czujesz jak powoli rozbudza się każdy mięsień a umysł staje się coraz bardziej trzeźwy. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie chaturanga ( kij)… Możesz ją wprawdzie ominąć, zastąpić deską lub kobrą, ale to już nie będzie to samo. Dlatego najlepszym rozwiązaniem będzie "złapać byka za rogi" i zmierzyć się z nim twarzą w twarz - mowa o chaturandze rzecz jasna.

Co zrobić, żeby chaturanga z najmniej lubianej stała się twoją ulubioną pozycją?

Najlepiej zacząć od teorii, która powie ci jak. Następnie asany, które wzmocnią i odpowiednio przygotują mięśnie. Dalej w kolejce ustawiają się cierpliwość i pokora, a w finale czeka lekka i przyjemna chaturanga.

Pozycja początkowo faktycznie może być wymagająca, ponieważ przy jej wykonaniu biorą udział mięśnie praktycznie ze wszystkich grup mięśniowych, m.in. mięsień trójgłowy ramienia, prostowniki grzbietu, proste i skośne mięśnie brzucha, mięśnie ud i łydek. Dobrze mieć więc wcześniejsze przygotowanie polegające na wzmacnianiu tychże mięśni w innych, mniej wymagających pozycjach, jak chociażby deska, kobra czy pies z głową w dół.

Cała trudność polega na tym, żeby utrzymać mocne, usztywnione ciało w rozciągnięciu osiowym jedynie na dłoniach i palcach stóp. To niewielkie podparcie do utrzymania całego ciała. Dlatego, żeby ułatwić sobie pracę możemy zacząć praktykę chaturangi dodając sobie dodatkowe punkty podparcia w postaci kostek do jogi. Kostka ustawiona w pozycji pionowej odpowiada zazwyczaj długości przedramienia, tak więc podkładając w ten sposób kostki pod barki mamy już nie cztery, a sześć punktów podparcia i otrzymujemy idealny kąt prosty w łokciu. To jednak też na początek może być za mało. Zatem dodajemy kolejne punkty podparcia w postaci kolan i otrzymujemy ich już łącznie osiem.

Do znudzenia będę powtarzała, że cierpliwość i pokora są kluczowe w praktyce jogi. Chaturanga dandasana należy w klasyfikacji do pozycji średniozaawansowanych, dlatego nie oczekuj, że od razu z lekkością przyjdzie ci jej wykonanie. Dla średniozaawansowanych, tzn. dla takich, którzy regularnie praktykują juz od dłuższego czasu. Istnieją oczywiście pewne wyjątki od reguły, tak więc niektórzy będą mogli pozycję wykonać od razu albo po niewielkim przygotowaniu - wszystko zależy od tego jak ćwiczyłeś swoje ciało zanim zainteresowałeś się jogą. Nawet aktywności uprawiane w dzieciństwie mają ogromne znaczenie.

Kluczowa jest jednak precyzja.

Jak się dobrze sprężysz to nawet bez wcześniejszego przygotowania jako tako tą pozycje będziesz w stanie wykonać. Na jodze jednakże stwierdzenie "jako tako" nie ma racji bytu, dlatego zwracamy uwagę na pewne elementy, bez udziału których chaturanga nie jest już chaturangą. Są to te elementy:

• Dłonie rozstawione na szerokość barków i stopy rozstawione na szerokość bioder
• Wydłużony kręgosłup ( to znaczy kość ogonowa zawinięta do pępka)
• Mocny, napięty brzuch
• Łokcie rozstawione na szerokość barków ustawione w linii prostej nad nadgarstkami (tak, że pomiędzy ramieniem i przedramieniem tworzy się kąt prosty)
• Mocne usztywnione nogi (rzepki kolan podciągnięte do góry)
• Całe ciało (jak sama nazwa pozycji wskazuje- pozycja kija w czterech punktach podparcia) jest usztywnione jak kij.
• Twarz rozluźniona
• Swobodny, miękki oddech
• Bez zachowania tych elementów nie możemy powiedzieć, że prawidłowo wykonaliśmy Chaturangę Dandasanę.

Ponieważ na początku bardzo trudno jest panować nad wszystkimi elementami, warto tak pracować, żeby maksymalnie uprzyjemnić sobie pracę i osiągać należytą satysfakcję z praktyki chaturangi.

1. Pomoc kostek do jogi.

Kostki do jogi przydadzą się z dwóch powodów - będą stanowiły dodatkową podporę ciężaru ciała, oraz pomogą nie nabierać złych nawyków w zbyt niskim ustawieniu łokci.

2. Pomoc kolan.

Kiedy okaże się, że pomoc kostek to za mało, albo chcesz spróbować wykonać pozycję bez kostek warto ją praktykować z podparciem kolan. Dodatkowy punkt podparcia sprawi, że pozycja nie będzie tak wymagająca.

3. Praktyka dynamiczna.

Bardzo dobrym rozwiązaniem będzie też praktyka dynamiczna, to znaczy taka, w której pozycję często się zmieniają, ale też powtarzają się. Wystarczy wtedy, że na chwilę wejdziesz w pozycję i powtórzysz ją jeszcze kilkakrotnie w trakcie całej sesji. Z czasem możesz wydłużać czas trwania w pozycji, ale tylko do takiego momentu, w którym jesteś jeszcze w stanie utrzymać równy, miarowy, przeponowy oddech.