Rozumienie dynamiki oddechu i mechaniki funkcjonowania ciała w praktyce asan. Maciej Wielobób

Tak naprawdę dla prawidłowego wykonania asan nie musimy znać doskonale anatomii. W zupełności wystarczy nam uważność, rozumienie dynamiki oddechu i rozumienie mechaniki funkcjonowania ciała. Jednakże, jak się okazuje to właśnie uważność i rozumienie okazują się trudniejsze niż wykucie na pamięć rozmaitych struktur anatomicznych.

1. Oddech nie jest inicjowany przez powietrze, a przez pracę mięśni oddechowych. Często niezrozumienie tej kwestii prowadzi do niewłaściwego rozumienia wielu spraw związanych z procesem oddychania w jodze, przede wszystkim bandh.

2. Nie należy mylić kształtu, który przyjmuje tułów w trakcie wdechów z dotleniem określonej części płuc. Czyli oddech brzuszny nie oznacza, że lepiej "wentylujemy" dolne części płuc, a oddech szczytowy nie prowadzi do "wypełnienia" szczytów płuc. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to jest właśnie ta chwila, w której należy zagłębić się w studiowanie anatomii, by zrozumieć, że (a) płuca nie są workiem, (b) że powietrze zawsze wpływa i wypływa z nich tę samą drogą.

3. Niekoniecznie głębszy oddech jest lepszy. Najlepszy oddech jest dostosowany do konkretnej osoby i konkretnej aktywności, którą w danym momencie ta osoba podejmuje.

Rozumienie mechaniki funkcjonowania ciała

1. Kręgosłup nie ma kształtu kija - ma naturalne łuki, które musimy uszanować.

2. By prawidłowo ustawić kręgosłup szukamy neutralnego ustawienia miednicy. Nie "podwijamy kości ogonowej", ani nie wykonujemy bezmyślnie i bez czucia żadnych innych ruchów. Świadomie badamy maksymalny zakres odchylenia miednicy w jedną i drugą stronę i obserwujemy jakie skutki to przynosi. Potem szukamy środkowego, neutralnego ułożenia, dzięki któremu nasz kręgosłup zachowa naturalne łuki, będzie rozluźniony i naturalnie wydłużony.

3. Anatomia nas tego nie nauczy, ale uważność tak. Na nic nie zda nam się ułożenie ciała w prawidłową strukturę, jeśli nie będzie rozluźnione. Rozluźnienie jest kluczowym pojęciem w praktyce asan!

4.Stawy wykorzystujemy korzystając z ich naturalnych zakresów. Nie staramy im się perswadować "nowych możliwości". Rotacja zewnętrzna w lotosie - owszem w biodrze, ale nie w kolanie.

5. Pracujemy z ciałem nie siłując się z nim, nie pracując z oporem, nie realizując swoich ambicji. Ciało nie rozumie naszych ambicji…

6. Nutacja i kontrnutacja kości krzyżowej wyznacza anatomiczną specyfikę skłonów do przodu i wygięć w tył. Upavistakonasana umożliwia nam zrozumienie trudności w skłonach (sztywność tyłów nóg, przywodzicieli, dolnych pleców, zablokowane stawy biodrowo udowe), urdhva dhanurasana ("mostek") umożliwia zrozumienie kluczowej dla wygięć w tył pracy stóp, pośladków i miednicy.

7. W skłonach do boku (np. uthita trikonasana, uthita parśvakonasana etc.) i skrętach nie opuszczamy brody do mostka. Szczególnie w skrętach większość ruchu w kręgosłupie zachodzi w kręgosłupie piersiowym i szyjnym - skracając szyję, zmniejszamy mobilność tych odcinków.

8. Sekwencje budujemy stosując metodę inteligentnych kroków. Z jednego działania wypływa następne. Metodę inteligentnych kroków stosujemy również budując pracę w pojedynczych asanach. Inteligentne kroki oznaczają pracę tak, by dążyć do zrealizowania pełni swojego potencjału, a jednocześnie nie nadwyrężać żadnych struktur w swoim ciele. Gdy chcę wykonać trudną asanę, buduję wcześniej sekwencję, która stopniowo mnie do niej przygotuję. Gdy wchodzę do asany, stopniowo pogłębiam ją, by pozostać cały czas rozluźnionym.

9. Układ kostny w pozycjach ustawiamy w taki sposób, by cały ciężar był przenoszony na podstawę pozycji. W pozycjach stojących w rozkroku (uthita trikonasana, parśvottanasana itp.) nie przeprostowujemy kolan - kości goleni ustawiamy w linii z kością udową, tylko wówczas ciężar tułowia i miednicy może zostać przeniesiony na podstawę pozycji (przód stopy). W psie z głową w dół ustawiamy ramiona tak, by kość ramienna i kości przedramienia również znalazły się w linii.

10. Podstawę pozycji dociskamy do podłoża dopiero w momencie, gdy przeniesiemy ciężar całego ciała na podstawę. Tylko taki docisk kreuje pracę w rozluźnieniu.

- -

Maciej Wielobób jest nauczycielem jogi, specjalistą terapii jogą, trenerem nauczycieli jogi w podejściu vinyasa krama. Prowadzi warsztaty jogi w całej Polsce, jak również zajęcia jogi w Krakowie.

Strona www na temat warsztatów i kursów Maćka: http://maciejwielobob.pl

Strona www szkoły jogi Maćka w Krakowie: http://www.joga-krakow.pl

Blog Maćka:http://www.joga-blog.pl