Praktyka uważnego jedzenia - część II. Leszek Mioduchowski

Praktyka Uważnego Jedzenia - to technika, której celem jest radykalne podniesienie sprawności jedzenia. Jest to połączenie postu zupełnego, praktyki asan i pranajamy oraz medytacji jedzenia wg Omraama, w 10-dniowych sesjach, gdzie post zajmuje pierwszych 4-5 dni, medytacja jedzenia - ostatnie 5 dni, a asany i pranajama praktykowane są przez cały czas trwania sesji.

Medytacja Jedzenia jest to wewnętrzna praca skierowana na absorpcję elementów subtelnych zawartych w pożywieniu, z poziomów:

- fizycznego - gruba materia, obszerny ruch, praca mechaniczna,

- fizjologicznego (eterycznego) - biochemia naszego ciała,

- emocjonalnego (astralnego),

- mentalnego - mózg, abstrakcyjne myślenie, umysł,

- kauzalnego (przyczynowego) - strumienie wydarzeń,

- budhialnego - nasze systemy wartości, etyka, moralność,

- atmanicznego, sedno religii.....

"Jogasutry" podają następującą hierarchię poziomów Rzeczywistości:

• poziom grubo-fizyczny - anamaja kosza,

• poziom subtelno-fizyczny - pranamaja kosza,

• poziom emocji - manomaja kosza,

• poziom mentalny - widżnianamaja kosza.

Według teozofów oraz Omraama (Aivanhova), Daniła Andrejewa, Awiessałoma Podwodnego i innych, można ten podział poprowadzić dalej:

• poziom fizyczny,

• poziom eteryczny (subtelno fizyczny),

• poziom astralny (emocjonalny),

• poziom mentalny,

• poziom kauzalny,

• poziom budhialny,

• poziom atmaniczny.

Przebieg kursu Praktyki Uważnego Jedzenia:

Techniki oczyszczające

Tradycja jogi proponuje wiele technik oczyszczających. Wspomni się jedynie o tych, które są dostępne dla mniej doświadczonych adeptów jogi, a które będą przeprowadzone w ciągu przebiegu postu.

Uddijána bandha (wciągnięcie brzucha) nie jest techniką oczyszczająca w pełnym znaczeniu tego określenia. Jest to bandha - ściągnięcie, zawór, którego opanowanie ma znaczenie przy praktykowaniu pranajamy. Równocześnie oddziałuje również na trakt pokarmowy. Jest to wciągnięcie brzucha, który wyciąga na górę przeponę, podnosi do góry organy brzuszne. Poprawia się tym ukrwienie i perystaltyka jelit. Ta bandha ma również wyraźnie aktywujący wpływ na naszą psychikę. Daje uczucie świeżości i lekkości. Uddijana bandhę przeprowadza się w ciągu postu (zwłaszcza na początku), kiedy chcemy opróżnić jelita, w końcowym etapie wykonywania lewatywy.

Dżala néti usuwa z nosa śluz a z nim i nieczystości. Technika ta umożliwia odtworzenie oddychania obiema dziurkami nosowymi i w ten sposób przyczynia się do podniesienia jakości naszego zdrowia. Praktykuje się równocześnie z poranną higieną. Zaraz po zakończeniu tej néti, należy parę szybkich wydechów i pozbawić się w ten sposób resztek wody z komór nosowych.

Dżiva mula dhautí (oczyszczenie języka)
jest dalszą z ąatkarma. Pomaga usunąć nalot, pojawiający się na języku. Nalot zawiera martwe komórki i jest dobrą pożywka dla różnych bakterii i innych mikroorganizmów. Zwraca się na to uwagę zwłaszcza podczas postu, kiedy się ciało oczyszcza i nalot pojawia się obficiej. Dhautí wykonujemy z rana, podczas porannej toalety. Bardzo dobrze przeprowadza się to z pomocą małej łyżeczki, której brzegiem ściągamy nalot od podstawy języka ku jego końcu. Odczucie nieprzyjemnego odruchu zwracania z żołądka szybko miną po kilku próbach.

Kapalabhatí zaliczana jest do technik pranajamy. Szybkim, intensywnym wydechem pozbawiamy się kurzu i innych nieczystości z komór nosowych. Praktykujemy w siadzie na początku pranajamy.

Wymienione wyżej metody oczyszczające są dobrą pomocą przy porządkowaniu naszej cielesnej strony, a jednocześnie mają odświeżający wpływ również i na naszą psychikę - "jak na dole, tak i na górze".
Tak na przykład po przeprowadzonej lewatywie jesteśmy naprawdę trochę lżejsi wagowo, fizycznie, ale i nasz umysł staje lekki, pozbawiony negatywnego balastu. Po dobrym oczyszczeniu nosa rozjaśni się i wyostrzy nasz umysł.

Post zupełny

Jest to świadome powstrzymywanie się od przyjmowania jakichkolwiek pokarmów. Pije się jedynie wodę. Są też możliwe tzw. suche posty, podczas których nie pije się żadnych płynów. Są one niebezpieczne i wymagają wiedzy, samopoznania oraz długiej i odpowiedzialnej przygotowawczej praktyki.
Teoretycznie rzecz biorąc (choć zdarzają się przykłady praktyczne!) - post zupełny zaczyna się zaprzestaniem przyjmowania posiłków (co jest połączone ze specjalną procedurą zaczynania postu), a kończy się śmiercią głodową. Nie musi się tak dziać (możliwe jest przejście na inny model zaspokajania potrzeb energetycznych - bezpośrednia absorpcja prany), ale powyższy scenariusz zakończenia postu dotyczy większości ludzi, o czym należy pamiętać zapoznając się z tezami z dalszej części niniejszej pracy.
Okres pomiędzy tymi dwoma zdarzeniami (początek postu i zakończenie śmiercią głodową) dzieli się na:
• post leczniczy
• post wyniszczający
Niezwykle ważny dla postu jest okres odbudowy po poście. Post leczniczy - jest to stan dużych zmian metabolizmu (wewnętrznej organizacji procesów życiowych), w sposób umożliwiający bezpieczne odżywianie każdej komórki ciała ludzkiego oraz umożliwia odprowadzanie produktów przemiany materii.
Odżywianie (dostarczanie białek na potrzeby konstrukcyjne, węglowodanów i tłuszczów - na potrzeby energetyczne, mikroelementów na odtwarzanie składu elektrolitów) - zachodzi dalej, ale odbywa się to w zupełnie inny niż dotąd sposób. Następuje zużywanie nagromadzonych zasobów energetycznych - tkanki tłuszczowej oraz "samozjadanie" białkowej struktury organizmu w kolejności odwrotnie proporcjonalnej do jej ważności dla jego funkcjonowania. Stąd nazwa post leczniczy, bo demontuje on w bezpieczny sposób uszkodzone lub wadliwe części struktury ciała.
Kiedy proces ten przekroczy pewną wartość krytyczną, tzn. kiedy zaczną być rozbierane narządy ważne dla funkcjonowania całości struktury (układ nerwowy, wątroba, serce, nerki) - co ma miejsce zazwyczaj po około 40 dniach postu, wówczas post leczniczy przechodzi w fazę postu wyniszczającego, trwającego dość krótko (2-3 dni), kończącego się śmiercią lub (jeśli zaczniemy odbudowę) niekorzystnymi zmianami trudno odwracalnymi.
Nie miejsce tu na szczegółowe opisywanie metodyki bezpiecznego prowadzenia postu zupełnego (trwającego do naturalnego wyczerpania się czasu postu leczniczego). Warto jednak wspomnieć, że dla bezpiecznego przebiegu postu zupełnego (jak też i krótszych postów) należy podczas trwania postu przeprowadzać różne procedury oczyszczające jelita, język, skórę (szczególnie narządy płciowe, pachy), przyjmując prysznic i stosować kąpiele słoneczne oraz odpowiednie ćwiczenia psycho-fizyczne (najlepiej odpowiednie asany i pranajamy).
Jeszcze bardziej newralgicznym okresem związanym z postem jest okres odbudowy , czas podejmowania jedzenia po poście. Dla uniknięcia komplikacji należy bezwzględnie przestrzegać właściwej metodyki wychodzenia z postu. Odstępstwa od niej mogą być groźne - ze śmiercią włącznie.
Jakkolwiek całkowite oczyszczenie spowodowane odżywianiem wewnętrznym (endoennym) kończy się dopiero po ok. 40 dniach postu zupełnego, to możliwe jest prowadzenie postów krótszych.
Warto wiedzieć, że faza postu leczniczego (kiedy to organizm przestawia się na odżywianie wewnętrzne) nie następuje zaraz po zaprzestaniu dostarczania pożywienia z zewnątrz. Ma miejsce pewna "bezwładność czasowa" wynosząca od 1 aż do 10 dni. Po kilku postach wprowadzających (krótkich) ta "bezwładność" zmniejsza się, ale jeden dzień osiągany jest po zaliczeniu pokaźnej ilości dni krótkich postów przygotowawczych.