Podstawowe zagadnienia związane z technikami relaksacyjnymi
wtorek, 19 sierpnia 2008
Reagowanie na bodżce oraz rozwiązywanie zadań życiowych powodują kurczenie i rozciąganie się różnych grup mięśni organizmu, a także długotrwałe stany ich napięć. (...) Brak umiejętności rozluźniania niepotrzebnych napięć jest szkodliwa.
WstępPraca ma za zadanie przedstawić w postaci zwartej czym są spowodowane napięcia pojawiające się w organizmie człowieka, sposoby zwalczania tych napięć, a także omówić czym jest relaks, oraz jakie są najczęściej stosowane metody pozwalające go osiągnąć. Źródła napięć pojawiających się w organizmie człowieka
Reagowanie na bodżce oraz rozwiązywanie zadań życiowych powodują kurczenie i rozciąganie się różnych grup mięśni organizmu a także długotrwałe stany ich napięć. Część pracy mięśni jest celowa a część nie.
Napięciu mięśni towarzyszy przepływ prądu elektrycznego we włóknach nerwowych, a to powoduje zużycie sił organizmu, jego energii.
Brak umiejętności rozlużniania niepotrzebnych napięć jest szkodliwa.
Najczęstsze powody napięć współczesnego człowieka to:
- lęki, niepokoje wyobrażenia niebezpieczeństw,
- nadmierna ambicja.
Niepotrzebne napięcia mięśni powstają wskutek:
- nastawienia się na wykonanie zadania (Dubos),
- wyobrażania sobie ruchu(diafragmy - Konorski).
Stany napięcia manifestują się między innymi poprzez:
- poirytowanie, podekscytowanie, niecierpliwość,
- płytki przerywany sen,
- skurcze i tiki twarzy, drżenie rąk, nóg, palców, wykonywanie niecelowych ruchów,
- przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi,
- płytki oddech,
- bóle głowy,
- gwałtowne, nieproporcjonalne do bodźca reakcje,
- uczucie ciągłego znużenia i zmęczenia,
- spazmatyczne reakcje mięsni trzewnych (niestrawność, zatwardzenie, pieczenie w żołądku),
- częste oddawanie moczu. Czym jest relaks
W literaturze [1-5] można znaleźć różne definicje relaksu. Przeważnie definiuje się go następująco:
Relaks - rozluźnienie, odprężenie, zmniejszenie stanu mobilizacji organizmu.
Stan relaksu - przyjemny stan psychicznej i fizjologicznej demobilizacji, który odczuwa się subiektywnie jako wewnętrzny spokój (ciszę), odprężenie, pogodę, cichą radość, łagodną euforię, pogodzenie się ze sobą i światem.
Relaksacja, techniki relaksacyjne - to sposoby i metody uzyskiwania stanu relaksu.
Relaks - dowolne rozluźnianie określonych mięśni. Empirycznie zostało stwierdzone, że rozluźnienie napięcia mięśniowego daje w konsekwencji stan równowagi emocjonalnej i uspokojenie reakcji wegetatywnych. (J. Aleksandrowicz, S. Cwynar, A. Szyszko-Bohusz).
Relaks - zmniejszenie napięcia somatopsychicznego w całym ciele, a więc w mięśniach łącznie z trzewiami i psychiką. Uzyskuje się ten stan przez odpowiedni trening, który prowadzi do odczucia i uświadomienia sobie własnego ciała oraz uwolnienia się od napięć fizycznych i konfliktów psychicznych (S. Grochmal).
Aby technika relaksacji przyniosła efekty należy zwrócić uwagę na to, że w stanie relaksu:
- zmniejszone jest napięcie mięśni,
- zmniejszona jest aktywność układu sympatycznego,
- zmniejszone jest tempo przemiany materii,
- zmniejszony jest poziom kwasu mlekowego,
- zwolniony i pogłębiony jest oddech przez co zmniejsza się zużycie tlenu przez organizm a serce pracuje oszczędniej,
- rozszerzone są naczynia krwionośne,
- pojawiają się fale alfa w korze mózgowej,
- "wolniej" zużywa się organizm.
Wtedy występują korzyści z systematycznego wprowadzania organizmu w stan relaksu:
- regeneracja organizmu w tym wielu jego układów (np. trawiennego, krążenia, oddechowego),
- regeneracja psychiki,
- złagodzenie napięć mięśni i napięć psychicznych,
- poprawne funkcjonowanie pamięci,
- poprawa uważności,
- stabilizacja reakcji emocjonalnych,
- poprawa mniemania o sobie, zwiększenie akceptacji siebie, zwiększenie zaufania do siebie,
- zwiększenie poczucia własnej niezależności,
- korzystne zmiany osobowości,
- lepsze zrozumienie siebie i ludzi,
- nabranie dystansu do spraw błahych uważanych za ważne. Techniki relaksacyjne
W praktyce można spotkać różne odmiany treningów relaksacyjnych, które doprowadzają do stanu relaksu:
- poprzez układy ćwiczeń fizycznych (metoda Jacobsona, hatha joga),
- poprzez autosugestię (trening autogenny Schultza),
- poprzez ćwiczenia wyobraźni (wizualizacja),
- poprzez ćwiczenia koncentracji.
Najbardziej popularnymi technikami relaksacji są metoda Jacobsona i metoda Schultza zwana także treningiem autogennym.
Etapy nauki relaksu według metody Jacobsona:
A. wykonywanie celowych ruchów aby napinać i rozluźniać określone grupy mięśni,
B. nauczenie się odczuwania wrażeń płynących z mięśnia napiętego i rozluźnionego,
C. wyuczenie się nawyku rozluźniania mięśni.
Metoda Schultza.
Metoda oddziaływania na własny organizm i życie psychiczne przez wyzwolenie u siebie reakcji odprężenia i koncentracji. Wprowadza się ją poprzez stosowanie 4 etapów ćwiczeń:
A. przyjęcie odpowiedniej pozycji ciała,
B. koncentracja na reakcjach własnego organizmu i życia psychicznego,
C. umiejętność sterowania reakcjami własnego organizmu i życia psychicznego,
D. umiejętność przekształcenia i formowania własnej osobowości zgodnie ze świadomymi celami i zamiarami.
W praktyce uczy się jej w następującej kolejności:
- odczucie ciężaru ciała,
- odczucie ciepła ciała,
- uspokojenie pracy serca,
- uspokojenie oddechu,
- odczucie ciepła w okolicy splotu słonecznego
- odczucie chłodu na czole. Zakończenie
Celem pracy było usystematyzowanie podstawowych pojęć związanych z technikami relaksacyjnymi a także skondensowany opis zjawisk związanych z napięciami pojawiającymi się w ciele człowieka. Aby zwalczyć napięcia trzeba cały czas zwracać uwagę na niwelowanie naprężeń w swoim ciele co można osiągnąć stosując dwie wspomniane metody relaksacji, ale w każdej chwili a nie tylko od przypadku do przypadku. Literatura:
1. S. Grochmal (redakcja), Ćwiczenia relaksowo - koncentrujące, PZWL, W-wa 1993.
2. L. Kulmatycki, Lekcja relaksacji, Wydawnictwo AWF Wrocław, 2002.
3. L. Kulmatycki, Stres i joga, Książka i wiedza, W-wa, 1999.
4. S. Siek, Relaks i autosugestia, KAW, W-wa, 1986.
5. S. Siek, Twoja odpowiedź na stres, Wydawnictwo Wrocławskie, 1998.
Artykuł ukazał się w Stres i jego modelowanie. Pod red. nauk. Janusza Szopy i Mirosława Harciarka, WWZPCz Częstochowa, r. 2004, str. 16-18.
