Mięta
Mięta - zioło znane już w starożytności, pisał o niej już Homer. Miętę pieprzową zaś wyhodowano dopiero w siedemnastym wieku, w Anglii. Stamtąd bardzo szybko rozprzestrzeniła się do innych krajów europejskich.
Podstawową substancją czynną jest olejek eteryczny (Oleum Menthae piperitae), zawierający głównie mentol (powyżej 50%), ponadto około 20% mentonu i do 5% estrów mentolu; z innych substancji występują w liściach gorycze i garbniki.Mięta ma niezwykłe walory smakowe. W Anglii sos miętowy jest równie popularny jak pudding śliwkowy czy rozbef. Sos miętowy jada się tam na zimno i na gorąco.
Drobno posiekane listki mięty dodawane są do twarogów, jogurtów, zielonej sałaty i szpinaku. Mięta nadaje się doskonale do przyrządzania napojów zarówno bez jak i z dodatkiem alkoholu.
Mięta jest szczególnie niezbędna latem - orzeźwia i łagodnie pobudza.
Napary i inne przetwory z liści mięty podaje się w zaburzeniach trawiennych, zwłaszcza przy bólu brzucha, wzdęciach, braku łaknienia, stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, złym trawieniu tłuszczów, a nawet w kolce jelitowej i stanach skurczowych przewodu pokarmowego.
Przetwory z mięty są często stosowane w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, a także w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci. Pomocniczo stosowane są w kamicy żółciowej i żółtaczce oraz w okresie rekonwalestencji po przebytym zapaleniu wątroby.
Mimo dokładnej znajomości składu chemicznego mięty i niewątpliwych osiągnięć chemii, nie udało się dotychczas podrobić jego składu. Ziele wciąż pozostaje niezastąpione!
