Drzewa dla ludzi - Leszczyna

Wrzesień i październik to czas, w którym dojrzewają owoce leszczyny, zawierające w sobie mnóstwo witamin, cynku, żelaza, magnezu, fosforu, potasu, miedzi, białka i tłuszczy nienasyconych oraz bogactwo wyjątkowego smaku! Wierzono niegdyś, że noszenie przy sobie orzecha laskowego zapobiega atakom reumatyzmu, a talizman z gałązek tegoż drzewa, uzdrawia po ukąszeniach węży. Jak głoszą podania, to leszczyna jako pierwsza spośród drzew i krzewów otoczyła schronieniem Świętą Rodzinę, uciekającą przed Herodem i z wdzięczności do niej, Jezus rozporządził potem, że w leszczynę nigdy nie będą biły pioruny, ale to tylko jedna w wielu legend krążących wokół ulubionego drzewa wiewiórek ;-).

Jest gatunkiem krzewu należącego do rodziny brzozowatych. W stanie dzikim, możemy ją spotkać w całej Europie i Azji Mniejszej. W Polsce, pospolicie porasta zarówno tereny nizinne jak i górzyste, a według wierzeń, często porastała również (wraz z głogiem i jabłonią) pogranicza światów - i z tego też względu, utarło się przekonanie o jej magicznych właściwościach.

Nie bez powodu, z leszczyny tworzono płoty wokół domów, tarcze dla bohaterów pieśni oraz elementy zbroi, a do XVII wieku, używano kawałków jej drewna do ochrony przed złem. Aby chronić dusze zmarłych przed czarami, gałązki leszczyny były nieodzownym elementem stosów pogrzebowych. Samowolne ścinanie leszczyny w starożytnej Irlandii karano śmiercią - była bowiem uznawana za drzewo mądrości, a spożywanie jego orzechów umożliwiało nabycie wszelkich umiejętności zarówno w zakresie nauki jak i sztuki.

Druidzi posługiwali się różdżkami z jej drewna, a w piętnastowiecznej Anglii wierzono nawet, iż dzięki niej można uzyskać niewidzialność. Jeszcze cztery stulecia temu, w wielu krajach europejskich używano rozwidlonego kija leszczynowego zarówno jako wykrywacza skarbów i żył wodnych jak i kryjówek złoczyńców. Dla Celtów i Nortów, leszczyna była przede wszystkim symbolem mądrości i poetyckiej inspiracji.

Słowianie, otaczali leszczynę kultem drzewa opiekuńczego, obdarzonego szczególną mocą zażegnywania chorób. Jej kwitnące gałązki wplatano w drzwi domostw i gospodarstw, aby mogły ochronić je przed wiedźmami, złymi duchami, żmijami, robactwem i chorobami.

Właściwości:

• Orzechy laskowe poleca się przy: rekonwalescencji, nadmiernym stresie, intensywnej pracy umysłowej, zmęczeniu i anemii. Zawierają 60% tłuszczy (w większości nienasyconych), 18% białka, a także: żelazo, cynk, fosfor, magnez, potas i miedź. Zawierają mnóstwo witaminy E (witaminy młodości i płodności), kwasu foliowego, witaminy B6 i K. Polecane są przy: miażdżycy, zakrzepach i nadciśnieniu. Obecność orzechów w codziennej diecie zapobiega chorobom układu sercowo-naczyniowego, wspomaga funkcjonowanie układu nerwowego, poprawiają pamięć i koncentrację.
• Mleczko, które można wycisnąć z orzechów laskowych jest znakomitym środkiem na kaszel i katar.
• Olej wytłoczony z orzechów laskowych jest doskonałym olejkiem do masażu, a także wyśmienitym dodatkiem w kuchni do sałatek, smażenia i gotowania. Na jego bazie tworzy się także rozmaite kosmetyki pielęgnacyjne.
• Według medycyny ludowej, z liści i kory leszczyny, można przyrządzić odwar do użytku zewnętrznego na żylaki.

Źródło inspiracji: "Na początku było drzewo", praca zbiorowa , wyd. Baobab