Jak w prozie życia ujrzeć poezję? Warto przeczytać: "Joga Sztuka Życia", Donna Farhi

Joga to nie tylko świadomość ciała w asanach i koncentracja na oddechu. To śpiew ptaków o poranku, filiżanka ciepłej herbaty, promień słońca, uścisk dłoni drugiego człowieka. To sztuka życia na co dzień w spokoju i równowadze, sztuka bycia bardziej ludzkim w otaczającym nas świecie.

Celem praktykowania asan jest osiągnięcie wrażliwości, zestrojenia i umiejętności dostosowania się do wymagań chwili. To czy osiągnęliśmy zręczność gimnastyczną, nie ma najmniejszego znaczenia w kontekście jogi jako praktyki życia.- Donna Farhi

Na ten praktyczny aspekt jogi, który okazujemy co dzień w swoich relacjach z ludźmi - odzwierciedlając yamy i niyamy w każdym działaniu, myślach i słowach, autorka zwraca szczególną uwagę, podkreślając, iż:

Pozwalając sobie na przygodę z jogą, dajemy zielone światło dla własnego samorozwoju. Każdy ruch na macie odzwierciedla zakorzenione w nas nawyki i strapienia. Krok po kroku możemy je demaskować i zaprzyjaźniać się z nimi, coraz lepiej poznając siebie. Asany, w których uczymy się cierpliwie trwać, stwarzają unikalną poznawczą, po której na początku nieśmiało poruszamy się według wskazówek nauczyciela. Z czasem dopiero przychodzi odwaga i ochota, aby popłynąć z nurtem swojej intuicji i...zacząć intensywną praktykę własną, do której motywuje autorka.

Niezależnie od tego, czy jesteś początkujący, czy zaawansowany, w chwili gdy zaangażujesz się w praktykę jogi, odkryjesz, że sama w sobie jest ona nagrodą (…). Tak więc zanim zaczniesz praktykę, poświęć chwilę nad zastanowieniem się nad tym, w jak wyjątkowych żyjesz warunkach.

To wielkie szczęście móc żyć w czasach, w których nauczycieli jogi mamy na wyciągnięcie ręki. Pomimo tak wielu możliwości, które daje nam świat, bardzo często nie potrafimy zmobilizować się do działania. Jak dogadać się ze swoimi wymówkami i podjąć wyzwanie regularnej praktyki? Jak przekonać leniwa do wyciągnięcia z kąta zakurzonej ? :-) Choć odpowiedzi na te pytania każdy ma w sobie, wskazówki, którymi dzieli się autorka mogą okazać się pomocne, a nawet niezbędne - szczególnie jeśli potrzebujemy kopniaka pozytywnej energii.

Nie znajdziemy w tej publikacji żadnej instrukcji wykonywania asan oprócz jednej, najważniejszej dla wszystkich:

Niezależnie od tego jak praktykujesz - na czy na poduszce do medytacji - bez wdzięczności zawsze będziesz miał w środku ziarno goryczy. (...)

Warto poznać naturę naszych urojeń, by zrozumieć, jak bardzo wpływają na nasze doświadczenie, jaki powodują ból i jak nas obciążają.

Nie ma książki, która nauczy nas jak żyć, czy jak zostać nauczycielem jogi. Są jednak lektury, które swoim przekazem mogą wnieść wiele dobrego i zainspirować nas do działania. W ten kanon niewątpliwie wpisuje się - napisana z wielką pasją do życia, z entuzjazmem do nauczania jogi, a przede wszystkim z empatią i serdecznością dla drugiego człowieka. Nie ma w niej słów zbędnych czy przypadkowych, a każdej z przytoczonych anegdot i sentencji przyświeca wspólny cel - zmiany życia na lepsze. Na koniec jedna z wielu wskazówek:

Im bardziej nie masz 10 minut na to, żeby spokojnie usiąść, tym bardziej tych 10 minut potrzebujesz.

Zwalniając, tworzymy środowisko, w którym mogą się rozwijać uprzejmość i troskliwość. (…) kiedy zwalniamy, robimy miejsce dla ciszy i odosobnienia. (...)

Swoją potrzebę zwolnienia tempa możesz zrealizować wybierając jedną rzecz, która zdefiniuje twój naturalny rytm. Ja na przykład wiele lat temu uznałam, że moją podstawową potrzebą jest codzienne przyrządzanie prostego posiłku i zjedzenie go w spokoju, samej albo w czyimś towarzystwie. Jeśli nie mam na to czasu, czuję, że coś w moim życiu się nie układa i muszę to skorygować. Dla ciebie taką rzeczą może być czytanie dziecku, pójście na spacer z psem albo poświęcenie części weekendu na pielęgnację róż.

Warto przeczytać: