Jak ofiarowywać. Roshi Shodo Harada
środa, 11 listopada 2015
Budda nauczał, że nawet jeśli nie masz pieniędzy lub rzeczy materialnych, nadal możesz dawać ze swego czystego, jasnego umysłu. Wymienił siedem rzeczy, które mogą być w ten sposób ofiarowane:
Pierwszą z nich są życzliwe oczy. Często się mówi, że oczy mówią więcej niż usta. Jeśli odczuwamy jakieś trudności, nasze spojrzenie staje się ostre i skupione na konkretnym punkcie. Jeśli mamy czysty umysł, nasze spojrzenie jest życzliwe i swobodne, zarówno jeśli patrzymy na innych, jak i gdy inni nas obserwują. Życzliwe spojrzenie nic nie kosztuje, i tylko od twojej inwencji i twórczego wysiłku zależy znalezienie sposobów, by dawać właśnie w ten sposób.
Drugą rzeczą, która może być ofiarowana bez pieniędzy i dóbr materialnych jest życzliwa, uśmiechnięta twarz. Nie potrzeba pieniędzy czy dóbr materialnych, by ją komuś ofiarować.
Kolejną rzeczą są miłe, życzliwe słowa — nie powinno się mówić do kogoś tak, jakby się wyrzucało z siebie słowa czy rzucało je gdzieś obok, ale należy kierować ku innym życzliwe słowa, słowa wsparcia i miłości. To również zależy tylko od twojej własnej pomysłowości, inwencji i także nic nie kosztuje.
Czwartą rzeczą jest przyjazny, współczujący umysł. Kiedy mamy taki umysł, który potrafi dostrzec, w jakim stanie ktoś naprawdę się znajduje, wtedy wszystkie te pozostałe rzeczy przychodzą naturalnie wraz z nim. Ale potrzebna jest tu zdolność porzucania naszego małego, skoncentrowanego na sobie "ja" i jasnego dostrzegania zmartwień innych ludzi. I właśnie ten współczujący umysł, ujawniający się w słowach czy innych formach, jest najważniejszy.
Ostatnie dwa sposoby być może wydają się dziś anachroniczne, związane są w sposób szczególny z kontekstem czasów, w których żył Budda. Ustąpić komuś miejsca i ugościć go w domu. Oto, co możemy uczynić, szczególnie w naszych czasach, ponieważ dając wszystko, co tylko można, czynimy życzliwość zasadą kontaktowania się z ludźmi.
Siódmym sposobem jest takie wykorzystanie swojego ciała, by pomóc innym, poprzez na przykład pracę w wolontariacie, czyli wspomaganie swoją ciężką pracą, wysiłkiem fizycznym, działań mających na celu zapewnienie komuś pomocy.
Oczywiście te wszystkie sposoby dzielenia się z innymi nie mogą być traktowane rozłącznie.
Twoje oczy, twoja twarz, słowa, umysł, twoje ciało — wszystkie te sposoby okazywania uprzejmości, życzliwości współdziałają, a swoją życzliwość wyrażasz poprzez połączenie ich wszystkich. Ale wszystko to, co bardzo ważne, nie pozostawia ci uczucia: "jak dobrą rzecz zrobiłem" lub jak wiele dobrego zrobiłeś dla innych; nie zostawia też nawet odrobiny samozadowolenia z ofiarowania tych rzeczy.
To bardzo ważne, by osoba, która dzieli się z innymi pielęgnowała poczucie wdzięczności zamiast zadowolenia z tego, że coś daje. Trzeba być wdzięcznym za szansę działania na rzecz innych, za to, że mamy możliwość dawania — być wdzięcznym za fakt, że możemy działać i dawać, cokolwiek mamy do zaoferowania. Jeśli pomyślimy o takich okresach w życiu ludzi, w których potrzebują opieki, kiedy mogą tylko brać i brać bez możliwości dania czegokolwiek, wtedy widzimy, jak wielkie mamy szczęście, że możemy coś dać. Najważniejsze to móc coś ofiarować, nie zastanawiając się nad tym, co i w jaki sposób dajemy."
Shodo Harada Roshi
Fragment mowy wygłoszonej w Seattle i w Commonweal, we wrześniu 1997 roku. Świeży śnieg w nowej srebrnej misie.
Shodo Harada ur. 1940 Jest spadkobiercą nauk Roshiego Mumona Hamady, tradycji rinzai buddyzmu zen. Otrzymał od niego przekaz Dharmy w 1982 roku. Shodo Harada urodził się w świątyni zen w Nara w 1940 r. Kiedy uczył się w szkole średniej spotkał swojego nauczyciela Mumona Yamadę. Był zaskoczony jak niewiele wie o buddyzmie, więc po skończeniu studiów wstąpił do świątyni Shofuku-ji, gdzie praktykował z Rosim Mumonem przez dwadzieścia lat. W latach 80-tych został wysłany przez mistrza do pomocy opatowi w świątyni Sogenji.
Obecnie jest mistrzem zen i opat w trzystuletniej świątyni Sogen-ji w Okayamie, w Japonii. Jest to klasztor, gdzie ludzie wyświęceni i świeccy, kobiety i mężczyźni różnych narodowości praktykują Zen Rinzai. Roshi Harada naucza w sposób szeroki i praktyczny, podkreślając rolę twórczej i kreatywnej obecności w każdej chwili na prawdziwej drodze, pobudzonej poprzez głębokie oddychanie (sussokan) i współczujący umysł, który pozwala nam na niej trwać.
W 1989 r. Harada wyjechał do Seattle w Stanach Zjednoczonych. Od 1995 r. każdego roku naucza w One Drop Zendo (Tahoma One Drop Zen Monastery) na wyspie Whidbey w (stanie Waszyngton). Niedaleko One Drop Zendo Harada założył hospicjum pod nazwą Enso House.
Roshi Harada w każdej minucie swojego życia i we wszystkim czym się zajmuje daje nam możliwość odnalezienia naszej prawdziwej natury, którą wszyscy posiadamy. To właśnie ofiarowuje wszystkim gdziekolwiek są.
Roshi Harada odwiedza również Europę oraz Azję, każdego roku prowadząc odosobnienia, wzmacniając swoje więzi z uczniami. W ostatnich latach prowadził sesshin w Niemczech, Danii, Szwajcarii, Włoszech, Węgrzech , Łotwie, Rosji, oraz Polsce.
Strona polskiej sanghi w Szczecinie
