Odpoczynek jest takim samym obowiązkiem człowieka jak praca.

Zacznę słowami Elihana Feathera - "Gdyby ludzie kochali pracę, ciągle jeszcze oraliby ziemię zakrzywionym kijem i nosili ciężary na plecach." Ale to właśnie dążenie człowieka do równowagi pomiędzy tym co wymaga wysiłku a błogim spokojem sprawia, że cywilizacja posuwa się stale do przodu.

Światem rządzą pieniądze i można się z tym nie zgadzać, można się przeciwko temu buntować, ale to i tak nic nie zmieni. Akceptacja takiego stanu rzeczy oraz nie traktowanie pieniądza jako czegoś złego i brudnego daje możliwość podejścia do pracy z perspektywy serca i robić to co się kocha, albo zwyczajnie pokochać to co się robi.

"Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować nawet przez jeden dzień w swoim życiu."Konfucjusz

Jogini wiedzą jak niezbędna jest dla człowieka ów równowaga. Zdrowy balans pomiędzy gromadzeniem niezbędnych dóbr oraz wystarczająca ilość czasu aby się nimi cieszyć to podstawa, żeby nie zwariować. Pogoń za karierą, spełnieniem w życiu zawodowym, oraz pracoholizm jako zjawisko psychologiczno-społeczne, pojawiły się w drugiej połowie XX wieku i nasilają się do dziś. Pracujemy intensywnie, bo chcemy więcej zarabiać, awansować, ale również rozwijać się i budować kompetencje osobowościowe. Kiedy pracę stawiamy na pierwszym miejscu, często zaniedbujemy życie osobiste, zapominając, że obie sfery w zrównoważonych granicach odpowiadają za prawidłowe funkcjonowanie naszego życia. Trudności w jednej z nich znacząco odbijają się na powodzeniu w drugiej.

W myśl zasady, że jesteśmy odpowiedzialni za to co robimy, ale także za to czego nie robimy odpowiedz sobie na kilka pytań:

• Czy zdarza Ci się, że odwołujesz spotkanie z przyjaciółmi, bo musisz zostać dłużej w pracy?
• Wychodzisz z biura, ale zabierasz pracę do domu i w weekend siedzisz nad tabelkami i raportami?
• Nawet jeśli jesteś w domu, to i tak myślisz o tym, co jutro masz do zrobienia w pracy?
• Kiedy rano dzwoni budzik zastanawiasz się czy masz się śmiać czy płakać?

Jeśli choć na dwa pytania odpowiedziałeś twierdząco, to znaczy, że warto zastanowić się co możesz zmienić, aby przywrócić należytą równowagę pomiędzy twoim życiem zawodowym a prywatnym. Zacznij od prostych rzeczy.

Spróbuj wypracować w sobie pewnego rodzaju dyscyplinę - jeżeli pracujesz - pracuj na 100%, jeżeli się bawisz/ relaksujesz - baw się/ relaksuj na 100%. Jeżeli za każdym razem wychodząc z pracy nadal o niej myślisz, odbierasz służbowy telefon całą dobę, zabierasz na urlop laptopa i sprawdzasz służbowe maile wieczorami - to są to symptomy zatarcia granicy między pracą a życiem prywatnym. Nie ma osób niezastąpionych, zatem poświęć czas tylko na zabawę i odpoczynek, gdy masz na to okazję. Będziesz mieć dzięki temu więcej energii i radości życia.

Uprawiaj regularnie sport. Znajdź taki rodzaj aktywności ruchowej, która najbardziej ci odpowiada i rób to regularnie! Ludzie sukcesu zawsze dbają o swoją kondycję i zdrowie poprzez ćwiczenia fizyczne. Dołącz do nich! Oczywiście zalecam jogę, która nie tylko zadba o ciało, prawidłowe funkcjonowanie kręgosłupa, ale też przyjemnie cię rozluźni i wprowadzi w stan głębokiego relaksu, który z czasem wejdzie ci w nawyk.

Dążenie człowieka do równowagi pomiędzy pracą a życiem prywatnym nie jest niczym nowym. Idea work-life balance powstała na przełomie lat 70. i 80. Celem nadrzędnym wprowadzenia jej w życie jest uzyskanie zadowolenia we wszystkich obszarach funkcjonowania człowieka. Równowaga w naszym życiu polega na utrzymaniu stałej harmonii między wszystkimi ważnymi aspektami życia jednocześnie tak, aby funkcjonowały w synergii. Sam balans nie zależy od miejsca, w którym pracujemy, a równowaga nie oznacza równego podziału czasu na pracę i czas wolny. To przede wszystkim zwiększanie świadomości indywidualnej, samokontroli, odpowiedzialności za hierarchię własnych wartości i trzymanie granic.

Nie chodzi o to, by w domu nie rozmawiać o pracy, czy kompletnie wyeliminować zjawisko przynoszenia pracy do domu. To bardziej kwestia światopoglądowa, polegająca na zachowaniu zdrowego rozsądku oraz umiaru w mówieniu i myśleniu o pracy, poświęcaniu jej czasu i energii. Nie chodzi o ścisłe rozdzielanie sfery prywatnej i zawodowej, a raczej o ich harmonijne łączenie i przenikanie, tak by praca, rodzina i pasje tworzyły spójną całość, stanowiącą źródło naszej satysfakcji.

Joga w swej klasycznej definicji to powściągnięcie zjawisk świadomości. Warto poznawać siebie samego, bo właśnie to ciągłe poznawanie siebie, uruchamia i porusza w nas głęboko wszystko to, czym jest człowiek. I to przemienia. Sprawia, że widzisz i czujesz wyraźnie co ci służy, a co nie - a to z czasem zmienia jakość życia. Odbywa się to stopniowo. Ludzie zmieniają dietę, przestają palić papierosy, znajdują równowagę pomiędzy pracą i odpoczynkiem. Po sesji jogi jesteśmy bardziej zrelaksowani, a to sprawia, że stajemy się bardziej efektywni w pracy i życiu prywatnym. Zmienia się też nasz sposób odżywiania, bo nagle czujemy, że coś nam służy, a coś innego - nie. Nasze posiłki stają się bardziej regularne, a ilość pożywienia przekłada się na jakość. Zaczynamy zauważać potrzeby naszego ciała i bardziej je szanować. Taka uważność przenosi się też na innych, bo kiedy lepiej dostrzegamy swoje potrzeby, możemy też lepiej widzieć potrzeby innych. Zaczynają zachodzić w nas zmiany na różnych poziomach i w różnych aspektach życia. U jednych wolniej, u innych szybciej, ale zawsze są. Ktoś radykalnie zmienia dietę, inny odchodzi od używek, zmienia tryb pracy czy styl życia.

Joga wyraża zatem związek, idealną harmonię pomiędzy potrzebami ciała i ducha. Joga określana jest także jako mądrość w pracy lub umiejętność godzenia wielu różnych czynności, jako harmonia i umiarkowanie.

Praca zajmuje nam przeciętnie trzecią część życia, zatem jest jego bardzo ważnym elementem. Oczywiście nasze zawodowe funkcjonowanie obejmuje nie tylko realizację profesjonalnych zadań, ale i relacje z przełożonymi, współpracownikami, kontrahentami czy klientami, różnego rodzaju emocje, stres, problemy w komunikacji ze sobą samym i z innymi, poczucie spełnienia lub jego brak itd…

Istnieje bardzo prosta praktyka, która przynosi więcej lekkości i uważności w sytuacjach, w których wykonujemy mnóstwo rutynowych bądź żmudnych czynności. Chodzi tu o praktykę uważnego celebrowania chwili. Dzięki temu nadasz więcej znaczenia czynnościom, na które nie zwracałeś wcześniej uwagi oraz zaczniesz coraz bardziej świadomie kreować okazje do choćby drobnej celebracji. Oczywiście nie chodzi o to, by uciekać do celebrowania tylko przyjemności, ale o to, by uczynić bardziej "odświętnymi" codzienne chwile, także te, które niespecjalnie wcześniej lubiliśmy. Chodzi o wykonywanie czynności dla samego jej wykonania - w ten sposób rozwijamy naszą uważność. Gdy robimy coś po to, by to robić, a nie - by coś uzyskać, pozbywamy się napięcia wynikającego z dążenia do celu, a pozwalamy sobie na kontemplację. Oczywiście nie chodzi nam wcale o to, by porzucać celowe działanie, które jest niezbędne w naszym życiu. Raczej chcielibyśmy po prostu się w nim nie zatracać i odnaleźć radość w codziennym funkcjonowaniu. Swoją drogą to ważny krok do tzw. ścieżki działania czyli ścieżki robienia tego, co jest do zrobienia nie ze względu na cel, a ze względu na wewnętrzną powinność, na to, że właśnie to jest do zrobienia.

Dzięki tego typu praktykom dzień w pracy minie szybciej, praca będzie przynosiła więcej satysfakcji, a i rezultaty twojej pracy będą bardziej zadawalające. Tak więc rozchodzi się o mądre rozporządzanie swoją energią życiową. Chodzi o poznanie siebie, swoich unikalnych talentów i zachowanie zdrowego rozsądku w nadawaniu znaczenia pracy. Czy człowiek żyje po to, żeby pracować? Nie, człowiek żyje po to, żeby cieszyć się życiem i zbierać różnorodne doświadczenia. Pod wpływem niemal niewolniczej pracy po 10 a czasem nawet 12 godzin dziennie, czy jesteś w stanie pomyśleć jeszcze o sobie i swoich potrzebach? Wszędzie gdzie z jednej strony jest nadmiar, a z drugiej niedostatek musi w końcu wydarzyć się coś co przywróci należytą równowagę. Zazwyczaj są to te mocne i przełomowe momenty w życiu dające jasny przekaz, że dłużej być już tak nie może. Lepiej jednak nie dopuszczać do tego typu skrajności i wprowadzić work-life-balance do swojego życia już teraz. Niby proste, niby wszyscy wiemy, że tak jest - Na pytanie zadane w ankiecie: Czy zgadzasz się z wyrażeniem, że "Odpoczynek jest takim samym obowiązkiem człowieka jak praca" 99% ankietowanych opowiedziało się, że tak! A jednak nie do końca ta idea w naszym codziennym życiu egzystuje.