Co robił Sokrates na targowisku i dlaczego noszenie cudzych myśli jest jak... chodzenie w nieswoich butach?:-) Anthony de Mello, "Modlitwa Żaby II"
środa, 15 lipca 2015
Jest wiele pięknych, inspirujących myśli zapisanych słowem. Dziś, jedne z wielu i zarazem jedyne takie, zamknięte w trzech krótkich przypowiastkach, zaczerpniętych ze zbioru Anthonego de Mello "Modlitwa Żaby II". Choć "noszenie cudzych myśli" jest jak chodzenie w nieswoich butach, czasami warto przymierzyć kilka par;-)
"Modlitwa Żaby II"
Fragmenty
NOSZENIE CUDZYCH MYŚLI
Filozof, który miał tylko jedną parę butów, poprosił szewca, żeby mu je naprawił na poczekaniu.
"Już zamykamy", powiedział szewc, "tak, że nie będę mógł ich teraz naprawić. Może by pan przyszedł po nie jutro?" "Mam tylko jedną parę butów, a bez butów nie będę mógł iść"
"Dobrze, pożyczę panu na ten dzień używaną parę", "Co?! Nosić mam czyjeś buty? Za kogo mnie pan bierze?"
"Czemuż miałby pan nie chcieć mieć na nogach cudzych butów, jeśli nie ma nic przeciwko noszeniu w głowie cudzych myśli".
♦
SOKRATES NA RYNKU
Będąc prawdziwym filozofem, Sokrates wierzył, że człowiek mądry będzie instynktownie wiódł skromne życie. On sam nie nosił nawet butów; jednakże stale ulegał czarowi targu i często tam chodził, żeby popatrzeć na te wszystkie wystawione towary.Kiedy jeden z przyjaciół zapytał go, dlaczego tam chodzi, Sokrates powiedział: "Uwielbiam odkrywać, bez jak wielu rzeczy, jestem doskonale szczęśliwy".
Duchowość to
nie wiedza, czego się pragnie,
lecz zrozumienie, czego się nie potrzebuje.
♦
JAK NARODZIŁY SIĘ BUTY
Wielki, a głupi król skarżył się, że nierówna ziemia rani mu stopy, więc rozkazał, aby cały kraj zasłano skórą wołową.
Nadworny błazen zaczął się śmiać, kiedy król powiedział mu o swym rozkazie."Co za kompletnie szalony pomysł, Wasza Wysokość", wykrzyknął "Po co ten niepotrzebny wydatek?. Wytnij tylko dwa kawałki skóry do ochrony stóp!"
Tak też król zrobił. I w ten sposób zrodził się pomysł butów.
Oświeceni wiedzą, że aby uczynić świat miejscem bezbolesnym, trzeba zmienić swe serce — nie świat.
♦
Anthony de Mello (ur. 4 września 1931 w Bombaju, zm. 2 czerwca 1987 w Nowym Jorku) - hinduski jezuita, psychoterapeuta, mistyk, kierownik duchowy. Sam siebie nazywał "chrześcijaninem Wschodu", przez przyjaciół określany był "mistrzem modlitwy".
Największy rozgłos zdobył dzięki książkom i konferencjom z dziedziny duchowości, w których łączył tradycyjną mistykę europejską z myślą Dalekiego Wschodu, nierzadko wchodząc również w obszar psychologii. Jego metody modlitwy oraz ćwiczenia duchowego wykorzystujące technikę psychoanalizy i psychoterapii uważane są za nowatorskie.
Nauka duchowa zawarta we wszystkich jego książkach daje się sprowadzić do trzech podstawowych pojęć: "poznania" - "przebudzenia" - "świadomości", na których ściśle opiera się ludzkie szczęście, oświecenie oraz miłość. Wiele jego medytacji oraz bajek zwraca uwagę na nieszczęście człowieka płynące z fałszywych przekonań, pragnień bądź wpływu kultury uniemożliwiającego osiągnięcie wewnętrznej wolności. De Mello stawiał przy tym pewien pomost pomiędzy buddyjskimi "Czterema Szlachetnymi Prawdami a "stopniami doskonałości" św. Jana od Krzyża, nie tylko w odniesieniu do wyzbycia się przywiązań względem świata zewnętrznego, ale również w głoszeniu - mówiąc za św. Pawłem - potrzeby śmierci "starego człowieka" i "narodzinach nowego". Korzystał z języka prostego, potocznego, pełnego żartobliwych anegdot, unikając zbyt intelektualnego dyskursu.
Jedna z jego głównych maksym brzmiała: "Niczego się nie wyrzekać, do niczego się nie przywiązywać".
Źródło informacji o autorze: Wikipedia
Opr. Paulina Szpargała
