Różne zawody - jedna joga. Wywiad z Michaliną Kamińską: Pedagożką i Terapeutką Integracji Sensorycznej, Anna Jędruch

Pedagożka, Terapeutka Integracji Sensorycznej oraz prawie Psycholożka. Pracuje w poradni zajmującej się diagnozą i terapią dzieci z zaburzeniami rozwojowymi oraz wspieraniem rodzin, a także współpracuje z przedszkolem, gdzie prowadzi zajęcia z Integracji Sensorycznej. Joga towarzyszy jej od dziecka. Dziś w cyklu "Różne zawody, jedna joga" zaprezentujemy wywiad z Michaliną Kamińską.

Najpierw chciałabym, abyś opowiedziała o swojej pracy. Czym się zajmujesz i jak wygląda Twój zwykły dzień?

Muszę przyznać, że ostatnio moje dni są niezwykłe, bo wiele zmian miało miejsce w moim życiuw ostatnich miesiącach. Na co dzień pracuję jako terapeuta dzieci i młodzieży z autyzmem, jestem pedagogiem, Terapeutą Integracji Sensorycznej i prawie psychologiem ;) Trochę próbuję swoich siłw pracy terapeutycznej z osobami dorosłym, w tym z rodzinami.

Czy mogłabyś opowiedzieć w paru zdaniach, czym się charakteryzują techniki terapii, które stosujesz w swoim zawodzie?

W swojej pracy korzystam z wielu technik, staram się dostosować do dziecka, ponieważ każde spotkanie, każde dziecko jest inne. Według mnie dobra terapia to taka, która opiera sięna poznaniu dziecka, odpowiedzeniu na jego potrzeby.

Myślę, że lepszym słowem na nazwanie tego, jak pracuję, jest podejście. Pracuję w podejściu rozwojowym, co oznacza uwzględnienie momentu rozwoju, w którym jest dziecko. Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, który utrudnia przejście przez wszystkie etapy rozwoju prawidłowo. Zaburzenia w autyzmie dotyczą różnych obszarów, m.in. mowy, funkcjonowania społecznego, zabawy, można by wymieniać. Terapeuta jest takim można powiedzieć towarzyszem w pokonywaniu tej drogi. Czasem pokazuje jak iść, by nie omijać ważnych momentów w rozwoju, czasem prowadziza rękę kiedy droga jest wyboista, najczęściej jednak pomaga, stwarzając odpowiednie warunkido rozwoju i nauki nowych umiejętności, aby dziecko mogło wykorzystać swój potencjał.

Czy realizujesz się w tym, co robisz? Co najbardziej lubisz w swojej pracy?

Tak, lubię ludzi, po prostu.Najbardziej lubię w swojej pracy kontakt z drugim człowiekiem, z jego światem. Kiedy widzisz,że istnieje tyle różnych światów dookoła, to uczysz się akceptacji, tolerancji, pokory i szacunku dla tych światów. Sama się w niej rozwijam i ciągle się uczę.

Kiedy w Twoim życiu pojawiła się joga? W jaki sposób jest obecna w Twoim życiu codziennym?

Pierwsze wspomnienie to chyba z czasów podstawówki, wtedy kupiłam książkę "Joga dla początkujących". Mam takie wspomnienie jak wspólnie z koleżanką próbowałyśmy zrobić najbardziej fascynujące pozycje, w tym stanie na głowie i stłukłyśmy wiszącą lampę. I chyba taki był pierwszy kontakt ;)

Potem tak naprawdę zaczęłam na studiach kiedy poszłam na pierwsze zajęcia do szkoły jogi, od tego czasu joga jest do dziś obecna. Stała się stylem życia, przenika moje myślenie o tym co dzieje sięw moim życiu. Dziś mogę powiedzieć, że jest częścią mnie. Jest dla mnie sposobem na osiąganie równowagi w życiu.

Czy wykorzystujesz jogę w swojej pracy? W jaki sposób?

W swojej pracy często pracuję sobą, będąc w relacji z drugim człowiekiem. Na to jaka jestem w relacji ma wpływ joga, bo nauczyła mnie odpowiednio oddychać, być uważną, obserwować i tym samym "widzieć" człowieka.

Czy masz jakiś swój najlepszy sposób na odreagowanie po pracy, regenerację?

Jako najszybszy środek zaradczy - chwila w ciszy z czerwoną herbatą na balkonie - zawsze działa,i regularne stawanie na macie, aby odreagowywać skutecznie i również regularnie, takie moje ważne momenty uważności w codzienności.

Co Cię najbardziej inspiruje w życiu?

Spotkania z ludźmi, rozmowy, wymienianie myśli.

Jakie według Ciebie są najczęstsze czynniki stojące na drodze do osiągnięcia szczęścia w naszym społeczeństwie?

Brak uważności. To co pozwala nam osiągnąć , czymkolwiek jest dla konkretnego człowieka, to uważność na to, co jest wokół, docenianie małych rzeczy, które są obecne w codzienności. Zbyt mocno skupiamy się na wyznaczaniu nieosiągalnych celów odbierając sobie szansę aby to "szczęście" poczuć. Wdzięczność, to klucz.

Jakie masz plany na przyszłość?

Jeszcze lepiej umieć być w teraźniejszości ;) A takim moim głównym planem na przyszłość jest umiejętne przejście do przyszłości, aby nie męczyć się drogą, tylko czerpać z doświadczeń,ze spotkań, potrafić doceniać każdy dzień - żyć tu i teraz.

Fot. Paweł Pałka

Michalina Kamińska - Pedagożka, Terapeutka Integracji Sensorycznej oraz prawie Psycholożka. Pracuje w poradni zajmującej się diagnozą i terapią dzieci z zaburzeniami rozwojowymi oraz wspieraniem rodzin, a także współpracuje z przedszkolem, gdzie prowadzi zajęcia z Integracji Sensorycznej.