CHAIR UP™ YOGA - od czucia do działania

Chair Up™ Yoga to praktyka ruchowa wykorzystująca m.in. krzesła jako narzędzia do odkrywania nowych możliwości ruchowych oraz rozwijania świadomości ciała. Metoda ta wywodzi się z Rolfingu™ .Rolfing, czyli Integracja Strukturalna, jest formą pracy z ciałem rozwiniętą przez dr. Idę Rolf. Terapia opiera się na uciskach określonych części ciała i ruchach rozciągających. Wzmacnia mięśnie, redukuje stresy, poprawia samopoczucie i kondycję psychofizyczną.

Chair Up Yoga umożliwia głębsze zrozumienie własnych ograniczeń, wzorców ruchu i odzyskanie w bardzo uważny, przede wszystkim organiczny sposób, swobody i wygody we własnym ciele. Bazuje bowiem na jego wrodzonej inteligencji, naturalnym dążeniu ku równowadze strukturalnej i ku pozostawaniu w harmonii z działaniem siły grawitacji. Wychodzi więc daleko poza rozumienie naszego organizmu jako maszyny, działającej wg sztywnych reguł, co i jak powinno dokładnie wyglądać, i tym bardziej poza zwykłe świadome “trzymanie się prosto".

Pomaga w ten sposób wykształcać zdrowsze wzorce ruchowe i nawyki nie tylko w trakcie zajęć jogi, ale i w codziennym życiu, przywracając mobilność nie tylko regularnie praktykującym jogę, ale też osobom spędzającym dużo czasu za biurkiem czy osobom starszym.

Ale zacznijmy od początku…

Gdy się rodzimy nasze ciało jest wolne od ograniczeń, szkodliwych nawyków. Wystarczy spojrzeć na to, jak miękko, swobodnie i przede wszystkim ergonomicznie poruszają się dzieci. Jednak wraz z wiekiem nabywamy nieprawidłowych nawyków. Zamiast zachowywać mobilność, stopniowo ją tracimy. Ciało jednak wewnątrz pozostaje wciąż niesamowicie precyzyjnym i skomplikowanym tworem, który ewidentnie nie został stworzony do długiego pozostawania w bezruchu, a już na pewno nie do spędzania całych dni w pozycji siedzącej. Bardzo szybko nam o tym przypomina poprzez ból, dyskomfort, a czasem i poważniejsze dolegliwości. Warto wówczas przypomnieć sobie, że mobilność nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci i zawsze możemy popracować nad jej przywracaniem. Wystarczy spojrzeć na ludzi z innych, zwłaszcza tzw. prymitywnych kultur i to jak cudownie miękkie czy wręcz zwierzęce są ich ruchy.

Oczywiście nasza codzienność znacznie różni się od tamtej, jednak w kontekście sposobu traktowania ciała, to my pozostajemy dużo bardziej prymitywni, redukując je do mocno eksploatowanej maszyny.

Siedzący tryb życia w połączeniu z wysokim poziomem stresu prowadzi nas do wielu chronicznych problemów zdrowotnych. Badania pokazują, że już ponad 80% populacji zmaga się z bólami pleców, a za przyczynę ponad połowy zwolnień lekarskich uznawane są dolegliwości będące pochodną trwałego oddziaływania stresu.

Co zrobić, by poprawić jakość swojego życia, samopoczucie, by poczuć się lepiej we własnym ciele ?

ĆWICZENIE 1 - “Powrót do ciała"

• 1. Zwróć uwagę na to, jak siedzisz i na kontakt swoich pośladków oraz miednicy z krzesłem
• 2. Odnajdź jeden z guzów kulszowych. Wyczuj go, dotknij. Następnie to samo zrób z drugim.
• 3. Umieść jedną dłoń na podbrzuszu, a drugą na kości krzyżowej. Następnie zacznij przechylać miednicę do przodu i w tył. Ciężar przenoś na guzy kulszowe (prostuj/chowaj dół pleców), a potem zaokrąglaj dół pleców (przenosząc ciężar na tyły guzów, kość ogonową)
• 4. Po jakimś czasie zacznij zatrzymywać się na chwilę w każdej z pozycji - z zaokrąglonym kręgosłupem (kształt litery C) oraz na guzach kulszowych i zauważ, jak każda z nich wpływa na Twój oddech, zakres ruchu głowy oraz barków (ramion). Czujesz różnicę?

Zapamiętaj te wrażenia. Pozostań świadomy tego, jak bardzo pozycja, w której siedzisz, wpływa nie tylko na napięcia oraz ból pojawiające się w plecach, ale również na oddech, a nawet trawienie - procesy związane nie tylko z postawą, ale i poziomem odczuwanego stresu.

Jak stres łączy się z przyjmowaną postawą?

Stres jest reakcją fizjologiczną, która pojawia się, gdy nasz organizm dostrzega zagrożenie. Kiedy stajemy w jego obliczu, nasz układ sympatyczny (SNS) zostaje pobudzony i przygotowuje nas do walki, ucieczki lub zamarcia w bezruchu, udawania, że nas nie ma. Dawniej system ten przygotowywał ludzi do sytuacji, w których musieli konfrontować się z dzikimi zwierzętami albo innymi niebezpieczeństwami. Obecnie nasz organizm przygotowuje nas do walki niemal przy każdym wyzwaniu wymagającym szybkiego działania. Ta ciągła mobilizacja powoduje, że układ SNS (sympatyczny) przyspiesza tempo bicia naszego serca i oddechu, jednocześnie spowalniając pracę układu odpornościowego, układu trawienia i zawieszając skomplikowane procesy myślowe czy ujmując to prościej, utrudniając nam racjonalne, spokojne myślenie oraz podejmowanie decyzji.

W naszym organizmie funkcjonuje jednak też układ parasympatyczny (PNS). Odpowiada on z kolei za “odpoczynek i trawienie" i to właśnie jego praca jest kluczowa dla zdrowia i dobrego samopoczucia. To on nas wycisza, zmniejsza tempo bicia serca i tworzy zasoby energii niezbędnej dla wszystkich procesów, które pozostawały w zawieszeniu, gdy dominował SNS.

Współczesny tryb życia i technologia charakteryzują się jednak ciągłą stymulacją i byciem w stanie gotowości. Bezustannie bombardowani jesteśmy natłokiem informacji. Wymaga się od nas, byśmy stale byli online. Naszym organom chronicznie brakuje więc czasu na odpoczynek i regenerację. Zupełnie, jakby za naszymi plecami stale czyhał tygrys czy inna dzika bestia.

I to właśnie tu w sukurs przychodzi Chair Up™. Wykorzystując ruch i oddech, pozwala nam zyskać dostęp zarówno do SNS, jak i PNS, a dzięki odpowiedniemu kierowaniu uwagi i łagodnemu, naturalnemu ruchowi uczy, jak regulować działanie Centralnego Układu Nerwowego - jak zacząć zauważać zmiany fizycznie w chwilach stresu i rozwijać umiejętność wyciszania układu nerwowego.

Komputer i skąd takie z nim problemy

W idealnym świecie każde narzędzie, z jakim pracujemy - czy to komputer, młotek, czy kierownica - powinno stawać się dosłownie przedłużeniem naszego ciała. Możemy wówczas swobodnie poruszać w przestrzeni zarówno dłonią, jak i całym ramieniem, a ruchy te są wspierane przez całą strukturę. Kiedy jednak to nasze ciało staje się przedłużeniem przedmiotu, wówczas pojawiają się problemy. Cała uwaga koncentrować zaczyna się na przedmiocie, z którym pracujemy i tracimy połączenie pomiędzy tym, co czujemy oraz tym, co robimy. Otwarta postawa, która daje nam poczucie stabilności zaczyna ustępować miejsca postawie zamkniętej, a w barkach pojawia się niechciane napięcie. Warto więc w tym miejscu sobie uświadomić, że kontuzje, które zazwyczaj przypisujemy zbyt częstemu powtarzaniu nieergonomicznych ruchów, mogą de facto wynikać ze sztywności w obrębie dłoni i ręki w ich trakcie, a nie z samych tych ruchów. Wystarczy przypomnieć sobie, jak często nasz chwyt za myszkę zaczyna wyglądać, jakby od następnego kliknięcia zależało nasze całe życie.

Spróbujmy więc coś z tym zrobić:

ĆWICZENIE NR 2 - “Myszka w dłoń"

• 1. Połóż dłoń na myszce od komputera. Upewnij się, że jest ona w zasięgu Twojej ręki, że nie musisz po nią daleko sięgać.
• 2. Zacznij wykonywać nią niewielkie ruchy - takie, jak zazwyczaj, gdy z nią pracujesz. Zwróć uwagę na wrażenia pojawiające się w dłoni, ręce i reszcie ciała. Jak dużo wysiłku wymagają od Ciebie te ruchy? Jak oddychasz?
• 3. Następnie przenieś uwagę na swoją dłoń i poczuć gęstość, temperaturę i teksturę myszki. Czy możesz puścić luźno łokieć i pozwolić mu pozostawać ciężkim? Czy jesteś w stanie pozwolić barkowi się rozluźnić, opaść, jednocześnie utrzymując obojczyk swobodnie, nie zamykając klatki piersiowej?
• 4. Wyobraź sobie, jak myszka porusza się w przestrzeni, zabierając jednocześnie Twoją dłoń ze sobą. Twoja ręka może bardziej podążać za ruchem niż go inicjować. Co się wówczas zmienia?

Różnica jest duża, prawda? Wynika to z faktu, że pracując dużo samymi rękoma, zamykając klatkę piersiową, wymuszając ruch, zamiast dać mu pojawiać się samemu, powodujemy, że włókna nerwowe, unerwiające nasze kończyny, zaczynają być uciskane, a każdy ruch zaczyna wymagać coraz więcej siły. Trudniej jest nam także oddychać inaczej niż szczytami płuc, a w szyi pojawiają się napięcia. Jedną z częstych dolegliwości staje się też tzw. syndrom cieśni nadgarstka, którego uciążliwość możemy znacząco zmniejszyć jeszcze innym ćwiczeniem.

ĆWICZENIE NR 3 - “Pierwsza pomoc dla syndromu myszki"

Ćwiczenie to, autorstwa Mary Bond - ikony Rolfingu i Integracji Strukturalnej, pozwala rozciągnąć powięziowe ścieżki, którymi biegną właśnie nerwy odpowiedzialne za nasze dłonie.

• 1. Stań bokiem do ściany, odrobinę bliżej niż na dystans ramienia.
• 2. Oprzyj na niej prawą dłonią, umieszczając ją na wysokości swojej pachy, a łokieć pozostawiając nieco ugięty.
• 3. Rozpostrzyj palce, naprawdę poczuj, jak skóra dotyka ściany. Rozluźnij całą miednicę, zarówno biodra, jak i jej wnętrze, a następnie skup się na odczuwaniu oddechu w okolicy obojczyków. Pozwól kontaktowi pomiędzy Twoją dłonią i ścianą się pogłębiać wraz tym, jak coraz pełniej się na niej wspierasz.
• 4. Jeśli jesteś w stanie wyprostować łokieć bez unoszenia obojczyka, zrób to. Utrzymywanie obojczyka w dole jest ważniejsze niż wyprostowanie łokcia. Może pojawi się uczucie gorąca w całym ramieniu. Nie przejmuj się nim jednak i nie przestawaj wykonywać ćwiczenia. Oddychaj! Umiarkowane pieczenie jest w tym przypadku normalne.
• 5. Kiedy opuścisz rękę i zakończysz pracę po prawej stronie, daj sobie chwilę, by poobserwować różnicę we wrażeniach, zanim przejdziesz do lewej ręki.

Poczułeś różnicę? Zupełnie inna jakość, prawda?

Jeśli więc chciałbyś dowiedzieć się i poczuć więcej zapraszamy wweekend 9.-10. marca do Warszawy. Z warsztatem “Chair Up Yoga - Swoboda ruchu z pomocą jogi i Rolfingu" przyjedzie bowiem Bart Adins - doświadczony Rolfer i twórca metody Chair Up™ Yoga

Więcej informacji na stronie www.centrumjoga.pl w zakładce “Wydarzenia" lub na profilu fb “ChillYin Yoga" również w “Wydarzeniach".

Serdecznie zapraszamy!

Autor: Katarzyna Guraj - nauczycielka powięziowej Yin Jogi oraz pasjonatka pracy z ciałem oraz umysłem, odkrywania tajemnic połączenia między psyche a somą, fb: ChillYin Yoga;

we współpracy z Bartem Adinsem - certyfikowanym Rolferem™ i Praktykiem Rolf Movement™, akredytowanym przez Europejskie Stowarzyszenie Rolfingu (European Rolfing Association), magistrem z zakresu Psychologii Sportu i Rekreacji ze specjalizacją Uważność (Mindfulness) oraz twórcą metody Chair Up™