Praktyka jogi na piasku i trawie

Urlop to idealny moment, żeby odważyć się na samodzielną praktykę bez wskazówek nauczyciela. Przyjemna sceneria, szum fal i morska bryza powodują, że łatwiej jest się zrelaksować i skupić na wykonywanym ćwiczeniu. Dodatkowo nierówna powierzchnia taka jak piasek przyczynia się do kształtowania mięśni głębokich stóp, bioder, barków i nie tylko.

Uwielbiamy ćwiczyć na pięknych kolorowych matach, z akcesoriami, które powodują, że praktyka jest łatwa i przyjemna. Lubimy też ćwiczyć w komfortowych klimatyzowanych salach z ulubionym instruktorem. Ale na chwilę zapomnij o tym wszystkim. W końcu joga to przede wszystkim praktyka indywidualna. Ciesz się swoją jogą, kiedy tylko masz na to ochotę.

Połączenie jogi z naturą i umiejętność dostosowania swojej praktyki do panującej aury i do nierównomiernego podłoża to bardzo dobry pomysł. Są jednak zasady, których warto się trzymać, aby nasza praktyka jogi na otwartej przestrzeni była przyjemna i bezpieczna:

1. Dobierz odpowiednią matę - z całym szacunkiem do mat turystycznych, do praktyki jogi w terenie wybrałabym jednak matę grubszą i twardszą, z gęstym splotem min. 4,6 mm. Ćwicząc na takiej macie nie będą przeszkadzać ci drobne kamyczki, patyczki i mniejsze nierówności podłoża. Taka mata nie zniszczy się też szybko.

2. Wybierz miejsce i przygotuj je - jeśli wybierasz się ćwiczyć na trawie, wybierz miejsce, gdzie trawa jest stosunkowo niska. Oczyść z większych kamieni i patyków, wybierz możliwie najbardziej płaski teren.

3. Użyj sprayu do czyszczenia mat - po skończonym treningu wyczyść matę jeszcze zanim schowasz ją do pokrowca, mata posłuży dłużej i będzie zawsze czysta, gotowa do użytku.

Praktykując jogę na świeżym powietrzu na nierównej powierzchni trzeba pamiętać, że taka praktyka będzie wymagała od nas nieco więcej zaangażowania. Na sali treningowej panują idealne warunki: gładka podłoga, zero wiatru, a czasami nawet lustro, w którym możemy sprawdzić czy dobrze ustawiliśmy się w pozycji i z "czystym sumieniem" w niej trwać. Na powietrzu sprawa ma się nieco inaczej.

Jeśli chcesz praktykować na trawie wybierz tą nisko ściętą, pousuwaj zbędne kamienie, patyki, tak aby po rozpoczęciu praktyki nie musieć jej przerywać i przenosić się w inne miejsce kiedy okaże się, że chcesz się położyć na przykład do pozycji happy baby i przyjemnie wymasować plecy a tu nagle na drodze do relaksu stanie nie usunięty spod maty kamień.

Weź pod uwagę, że na otwartej przestrzeni, gdzie podłoże jest nierównomierne znacznie trudniej będzie wykonać pozycje równoważne - równomierne rozłożenie ciężaru ciała nie będzie takie oczywiste jak na deskach parkietu - może okazać się, że będzie trzeba wykazać się większą cierpliwością i wyrozumiałością w stosunku do samego siebie. Taka praktyka z pewnością będzie wymagała mocniejszego zaangażowania mięśni głębokich. Dociśnięcie wszystkich punktów na stopie również może być nie lada wyzwaniem, a staw skokowy jest dosyć ruchliwy - nie trudno tu o kontuzję - bądź zatem podwójnie uważny.

Nienajlepszym pomysłem będą pozycje balansowe typu Bakasana - tutaj najlepiej jest mieć stabilne, twarde i proste podłoże - tak jest najbezpieczniej dla nadgarstków. Nadgarstki nie lubią przeciążeń. Zaczynając od psa z głową w dół, gdzie precyzyjnie rozstawiamy szeroko palce dłoni i przenosimy ciężar ciała na ich nasady, aby odciążyć nadgarstki - i na równym podłożu czasem nie możemy poradzić sobie z tym zadaniem - na trawie bądź piasku będzie to jeszcze trudniejsze, więc jeśli twoje nadgarstki są wątłe to praktykę balansów zostaw na salę lub wchodź w tego typu pozycje tylko na kilka oddechów.

Generalnie praktyka na trawie lub piasku powinna być raczej praktyką bardziej dynamiczną, w której nie trwasz w pozycjach zbyt długo. Piaszczysta plaża to natomiast dobra nawierzchnia do wszelkiego rodzaju eksperymentów. Upadki z prób postawienia się na głowie lub rękach bolą mniej gdy spadasz na miękki ciepły piasek. Na piasku lepiej jest też ćwiczyć bezpośrednio - bez maty. Ziarenka piasku na macie mogą powodować, że będziesz się ślizgać i pozycje będą mniej stabilne niż gdyby zakopać się stopami w piasku.

Praktyka jogi w plenerze ma zatem swoje plusy i minusy, jednakże niepodważalnym atutem jest bliskość natury, wsłuchiwanie się w odgłosy ptaków, szumu wiatru, morza, drzew. Tutaj niepotrzebne są relaksacje prowadzone by uzyskać stan odprężenia, wystarczy, że zatopisz się w naturę, w to co cię otacza i dasz się temu ponieść.