Arja

ARJA ("szlachetny pan, władca"). Przymiotnik odnoszący się do duchowych osobowości lub nauk od czasu powstania Wed.
W dawnych Indiach mianem Arja określano ludzi należących do wedyjskiej wspólnoty rytualnej, tzn. tych, którzy odprawiali obrzędy ofiarne, znali (czynnie lub choćby biernie) język staroindyjski (wedyjski, później sanskryt), uznawali autorytet Wed oraz — co bodaj najważniejsze — praktykowali dharmę i tym samym należeli do ortodoksyjnej hinduskiej społeczności stanowej.
Ci, którym brakuje duchowej szlachetności nazywani są anarja.
Terminy "Arja" (nie: "Aryjczyk"!), "aryjski" stosuje się dziś poprawnie wyłącznie w znaczeniu kulturowym, zwłaszcza lingwistycznym: arja jest ten, kto używa któregoś z języków pochodzących od dawnej mowy staroindoaryjskiej (= sanskrytu), bądź staroirańskiej (staroperski, awestyjski, medyjski itd.).
Pierwszą grupę nazywa się językami indoaryjskimi, drugą — irańskimi. Jedynymi więc zasiedziałymi Arjami w Europie są Cyganie (Romowie), mówiący językiem nowoindoaryjskim. Bibliografia
Praca zbiorowa: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Semper, Warszawa, 1992
Georg Feuerstein Joga Encyklopedia, Brama -Książnica włóczęgów i uczonych, Poznań 2004