Juga

JUGA (dosł. "połączenie, łącznik"), słowo najczęściej tłumaczone jako "wiek".
W przeciwieństwie do współczesnych koncepcji czasu jako wektora skierowanego w przyszłość, Hindusi od czasów starożytnych operują pojęciem czasu cyklicznego. Epoki świata następują jedna po drugiej z wyraźną tendencją do postępującej, moralnej i duchowej degeneracji, aż wreszcie cały cykl rozpoczyna się od nowa.
Poszczególne części tego cyklu noszą nazwy rzutów w grze w kości — od najlepszego do najgorszego. Oto cztery wieki świata:
1. Satja-juga (kryta-juga) "doskonały wiek" trwający 4000 boskich lat, w trakcie których ludzkość żyła w idealnym pokoju i harmonii z Naturą. To czas, kiedy szanowano mędrców i mistyków i kiedy każdy miał dostęp do wyższych wymiarów rzeczywistości. Ludzie cieszyli się zdrowiem i żyli długo. Byli piękni, silni, niezwykle witalni i ogromni. Dharma stoi pewnie i niezachwianie "na czterech nogach", praktykowana jest bowiem w pełni, bez uchybień i samoistnie przez wszystkie istoty. Nie znane były wtedy podziały na zło i dobro, na kobiety i mężczyzn itd. W grze w kości oznacza najlepszy rzut ukazujący 4 oczka.
2. Treta-juga ("wiek potrójnego szczęścia") trwający 3000 boskich lat. W tej epoce czystość moralna ludzkości zmniejszyła się o jedną czwartą, podobnie jak siła człowieka, jego witalność, wielkość oraz długość jego życia. Powoli świat zaczyna się pogarszać. Praca, cierpienie i śmierć zaczynają być udziałem ludzi, którzy dzielą się na kobiety i mężczyzn. Dharma trzyma się "na trzech nogach". W grze oznacza rzut dający 3 oczka.
3. Dwapara-juga ("wiek podwójnego szczęścia") trwający 2000 boskich lat. W tej epoce duchowość i moralność człowieka miała jedynie połowę tej mocy, którą posiadała w wieku złotym, co prowadziło do analogicznych ubytków w zdrowiu, witalności, itd. Życie ludzkie skraca się, wzrasta zło zaczynają się wojny i pomieszanie kast. Dharma zaczyna się chwiać, stoi bowiem tylko "na dwóch nogach" praktykowana jest połowicznie. W grze daje 2 oczka
4. Kali-juga ("wiek ciemny") trwający 1000 boskich lat. W tej epoce duchowość i moralność osiągają poziom najniższy ze wszystkich. Cechuje ją powszechność grzechu, smutku i kiepskiego zdrowia. Nad światem panuje fałsz, podstęp, wojny i zdrada. Materialny dobrobyt jest podstawowym motywem działań ludzkich. Życie staje się krótkie. Dharma jest zupełnie rozchwiana — stoi tylko "na jedne nodze", praktykowana jest w niewielkim stopniu. W grze oznacza zawsze przegrywające jedno oczko, tzw. oko węża.
Pomiędzy tymi czterema wiekami (juga) występują okresy "świtów" i "zmierzchów" trwające odpowiednio 800, 600, 400 i 200 boskich lat. Stąd, cztery wieki oraz odpowiadające im okresy wstępne i kończące dają w sumie 12000 lat boskich, które odpowiadają 4 320 000 lat w ludzkich obliczeniach czasu.
Zespół czterech wieków zwany jest "wielkim wiekiem" (maha-juga). Tysiąc takich wielkich wieków to kalpa, która stanowi jeden dzień w życiu stwórcy (Brahmy). Hindusi myślą w kategoriach wielkich cyklów czasu, w trakcie których świat materialny jest bez końca niszczony i ponownie stwarzany.
Według chronologii hinduskiej, ludzkość znajduje się dzisiaj w wieku ciemności. Rzekomo nastał on wraz ze śmiercią boskiego Kryszny, po wielkiej wojnie opisanej w eposie Mahabharata. Jego wstąpienie do niebios datuje się na 18 lutego 3102 roku przed Chrystusem, a oznacza to, że trudy kali-juga dopiero się zaczęły.
Bibliografia
Praca zbiorowa: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Semper, Warszawa, 1992
Georg Feuerstein Joga Encyklopedia, Brama -Książnica włóczęgów i uczonych, Poznań 2004
Georg Feuerstein Na początku była liczba Limbus, Bydgoszcz 1995
Wikipedia - portal internetowy