Pudźa
PUDŹA — jeden z 2 podstawowych obrzędów hinduizmu, służących do nawiązania kontaktu z bóstwem:
1) jadźńa, znana epoce wedyjskiej i wczesnym fazom hinduizmu, była obrzędem ofiarnym, w którym ofiary mające zjednać bogów powierzano ogniu, który przekazywał je nieobecnemu przy obrzędzie bogu;
2) pudźa, znana epoce powedyjskiej i późniejszym fazom hinduizmu, była obrzędem ofiarnym, w którym ofiary składano bezpośrednio przy obrzędzie Bogu (osobowemu).
Ceremonie można podzielić
1) domowe,
2) świątynne,
3) przeprowadzane podczas świąt
4) wioskowe.
1) Pudźa domowa odbywa się w specjalnym pomieszczeniu (kaplicy), w którym znajdują się wizerunki i posążki bogów. Pudźa jest poprzedzona inwokacją (wezwaniem Boga) polega między innymi na obmyciu stóp Boga (padja), ofiarowaniu mu wody z miodem do picia (madhuparka), kąpieli (snana), namaszczeniu wizerunku Boga, ofiarowaniu mu kwiatów (puszpa), wymachiwaniu zapaloną lampą (arati), ofiarowaniu po armu — ryżu, owoców, masła, cukru, betelu (prasada), oddaniu mu hołdu przez pokłon (namaskara).
2) Pudźa świątynna odbywa się 3 do 6 razy dziennie na terenie świątyni i zawiera te same elementy co pudźa domowa.
3) Pudźa świąteczna najczęściej organizowana jest z okazji święta zwanego ratha-jatra (święto wozu), w czasie którego przenośny wizerunek Boga obwożony jest po mieście na wielopiętrowym wozie.Wyznawcy rzucają kwiaty, rozbijają orzechy kokosowe, spryskują wodą wyobrażenie Boga; niegdyś fanatyczni bhaktowie (wyznawcy) rzucali się pod koła ogromnego wozu i ginęli, składając Bogu ofiarę ze swojego życia. 4) Pudźa wioskowa związana jest z kultem lokalnego bóstwa wioskowego i często jej zasadniczym elementem jest krwawa ofiara ze zwierząt składana bóstwu.
