Liczba 10Osiem

W Indiach liczba 108 jest liczbą świętą, kojarzącą się z pełnią czy też całością.
Jest: 08 pasterek (gopi poświęconych Bogu Krysznie), 108 paciorków hinduskiego i buddyjskiego różańca i (podobno) 108 Upaniszad, chociaż aktualna liczba tych ezoterycznych tekstów przekracza 200.
Buddyści znają 108 arhatów, czyli "godnych".
Ta obciążona symboliką liczba wywodzi się z astronomii.
108 to średnia odległość księżyca od Ziemi mierzona średnicą księżyca. Ten sam współczynnik ma zastosowanie w odniesieniu do słońca. Jednak w symbolice, liczba 108 wyraźniej wiąże się z zasadą lunarną - co ciekawe, srebro, które tradycyjnie wyobraża księżyc, ma ciężar atomowy 108.
Nic dziwnego, że liczba ta odgrywała też ważną rolę w Kabale i w całej tradycji hermetycznej Zachodu.
Zgodnie ze spuścizną tantryzmu, 108 miejsc pielgrzymki (pitha) poświęconych jest zasadzie żeńskiej, lunarnej, czyli Szakti. Ich powstanie objaśnia niezwykły mit:
Kiedy przeminął wiek złoty (zwany w sanskrycie krita-juga) i następował wiek degradacji, Bóg Sziwa, boski wzór ascetów i joginów, nadal pochłonięty był najgłębszą medytacją. Jej rygory spowodowały taki upał, że ludzkości groziła zagłada. Brahma, Stwórca, martwił się.
Ubłagał Wielką Boginię, aby oderwała uwagę Sziwy od jogistycznych wyczynów i wciągnęła go w grę miłosną, by natura mogła się nadal rozwijać, a nie być zniszczona przez suszę.
Matka Wszechświata zgodziła się przybrać ludzką postać, aby zachwycić Sziwę, swego ukochanego. Weszła do łona Wirini, żony Dakszy, aby urodzić się jako Sati ("Ta, która jest").
Sati była pierwszą z sześćdziesięciu córek Dakszy. Dzięki boskiej mocy udało się jej wzniecić zainteresowanie Sziwy nie tylko swą wspaniałą urodą, ale także ascetyzmem. Poprosił ją o rękę, a nawet przyjął dla niej ludzką postać. Gdy jej ojciec, Daksza, obraził na uczcie Sziwę, oddała się głębokiej medytacji i złożyła siebie w ofierze.
Pogrążony w żalu Sziwa ocalił z płomieni jej ciało, częściowo strawione przez ogień ofiarny i uniósł je do nieba. Fragmenty ciała Sati spadły na ziemię w 108 różnych miejscach subkontynentu indyjskiego, każde z nich wypełniając jej świętą obecnością. Z czasem, miejsca te stały się ośrodkami kultu Bogini (dewi-pitha).
Trzy najbardziej znane miejsca to pitha niedaleko Kalkuty, Kamakhya w Assamie i Dżalandhara, w których to jakoby znajdują się, odpowiednio, duży palec nogi, macica i pierś Sati.