Satja

SATJA - prawdziwe, prawda., rzeczywistość.
Pojęcie to ma znacznie szerszy, bogatszy zakres semantyczny niż analogiczne terminy w języku greckim, łacińskim, czy polskim.
Podobnie bowiem jak np. po rosyjsku prawda oznacza nie tylko zgodność relacji z rzeczywistym przebiegiem jakiegoś wydarzenia, lecz ma też aspekt moralny (prawda - to, co prawe, słuszne, właściwe, dobre), a także aspekt "dynamiczny": prawdziwy, to taki, który się sprawdza, urzeczywistnia, realizuje.
Staja objaśnia nam zasadę mechanizmu działającego między znakami "+" (dobro) i "-" (zło). "Poza dobrem i złem" znajduje się "prawda prawdy" (czy "prawda nad prawdami" — satyasya satyam), prawda bezwzględna, absolutna, dotycząca rzeczywistości najwyższej niepoznawalna wprost, lecz dostępna dzięki poznaniu. Pojęcie Satja w sensie moralnym spopularyzował w naszym stuleciu M. K. Gandhi, posługując się terminem satjagraha (złożonym z: = satja + agraha — "chwytanie się").
Wyraz ten można przełożyć: "chwytanie się prawdy", tzn. uciekanie się do/stosowanie prawdziwych (= słusznych) metod w celu osiągnięcia prawdziwego (= słusznego) celu. Na przykład wywalczenie czegoś bez użycia przemocy.
Bibliografia
Praca zbiorowa: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Semper, Warszawa, 1992
Georg Feuerstein Joga Encyklopedia, Brama -Książnica włóczęgów i uczonych, Poznań 2004